Αμπντ ελ-Κριμ

(Αζντίρ 1882 – Κάιρο 1963). Μαροκινός αγωνιστής (το πραγματικό όνομά του ήταν Μωχάμετ ιμπν Αμπντ αλ-Καρίμ αλ-Χατάμπι). Γιος φύλαρχου του Ριφ, έγινετο 1914 καδής της Μελίλια, αναμείχθηκε στους πολιτικούς αγώνεςτης χώρας του και προμήθευσε όπλα τον αρχηγό της εξέγερσης κατά των Γάλλων Αμπντ ελ-Μαλίκ. Τον φυλάκισαν οι Ισπανοί. Μετά την απόλυσή του εγκαταστάθηκε στο Αζντίρ και τον επόμενο χρόνο κήρυξε τον ιερό πόλεμο για την απελευθέρωση του βόρειου Μαρόκου από την ισπανική κυριαρχία. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πολλές φυλές και το 1921 –αφού νίκησε τους Ισπανούς στο Ανουάλ– επιτέθηκε εναντίον του γαλλικού προτεκτοράτου του Μαρόκου. Για τέσσερα χρόνια έκανε τρομερές επιθέσεις, τις οποίες με δυσκολία αντιμετώπιζαν τα συνεργαζόμενα γαλλοϊσπανικά στρατεύματα. Το 1926, όμως, αναγκάστηκε να παραδοθεί, μετά την αντεπίθεση του στρατάρχη Πετέν και εξορίστηκε στο νησί Ρεϊνιόν. Το 1947 του δόθηκε η άδεια να εγκατασταθεί στη νότια Γαλλία, κατά τη διάρκεια όμως του ταξιδιού δραπέτευσε και κατέφυγε στο Κάιρο όπου ξανάρχισε τον αγώνα εναντίον της Γαλλίας και των άλλων αποικιακών δυνάμεων ως πρόεδρος της επιτροπής για την απελευθέρωση των αραβικών εθνών της βόρειας Αφρικής.